Cel pracy:
Celem badania było poszukiwanie związków pomiędzy psychicznymi reprezentacjami ciała (obrazem ciała, schematem ciała i poczuciem ciała) a retrospektywnie postrzeganymi postawami rodziców u pacjentów z zespołem jelita drażliwego.

Metoda:
W badaniu udział wzięły 184 osoby dorosłe w wieku od 18 do 64 lat, w tym pacjenci z rozpoznaniem zespołu jelita drażliwego (IBS; N = 63), pacjenci z zapalnymi chorobami jelit (IBD; N = 60) oraz osoby zdrowe (N = 61). Badani uzupełniali Baterię Testów do Badania Reprezentacji Ja Cielesnego (B. Mirucka) oraz Kwestionariusz Dzieciństwa (J. Hardt, U.T. Egle i A. Engfer).

Wyniki:
1. Pacjenci z IBS charakteryzują się słabiej rozwiniętymi reprezentacjami schematu ciała, obrazu ciała i poczucia ciała w porównaniu do osób zdrowych oraz niżej zorganizowanym schematem ciała i poczuciem ciała w porównaniu do pacjentów z IBD. 2. Pacjenci z IBS w zbliżony sposób do pacjentów z IBD i osób zdrowych opisują postawę swoich matek w okresie dzieciństwa. W porównaniu do osób zdrowych pacjenci z IBS przeżywają swoich ojców jako istotnie mniej ich kochających. 3. W grupie pacjentów z IBS występują związki między poczuciem ciała a retrospektywnie postrzeganą postawą miłości i kontroli ze strony tak matki jak i ojca.

Wnioski:
Pacjenci z zespołem jelita drażliwego prezentują niżej zorganizowane reprezentacje psychiczne ciała niż osoby zdrowe i pacjenci z zapalnymi chorobami jelit. W funkcjonowaniu psychospołecznym osób cierpiących na zespół jelita drażliwego ważna jest zwłaszcza reprezentacja poczucia ciała. Specyfika relacji z rodzicami w dzieciństwie u pacjentów z zespołem jelita drażliwego wydaje się znacząca, wymaga dalszych badań.