Wyobrażenia ejdetyczne są stosunkowo rzadkim zjawiskiem w praktyce lekarza psychiatry. Opisywane są w kategorii zaburzeń percepcji jako wyobrażenia lub wspomnienia, które dzięki swej plastyczności, żywości i szczegółowości bardzo zbliżają się właściwościami do aktualnie przeżywanych spostrzeżeń zmysłowych. Należy jednak pamiętać, że ich występowanie nie wiąże się z żadnymi zaburzeniami psychicznymi, a obserwuje się je również u niektórych zdrowych. Niniejsza praca przedstawia opis przypadku pacjenta ze skargami na „ugłośnione”, plastyczne wyobrażenia – przebieg jego hospitalizacji psychiatrycznej oraz prowadzoną wówczas diagnostykę psychologiczną. Autorzy zwracają uwagę na trudności w różnicowaniu przede wszystkim z pseudoomamami słuchowymi oraz podejmują próbę psychopatologicznej klasyfikacji objawów występujących u pacjenta. Dyskusja na temat możliwych mechanizmów chorobowych tego zjawiska oparta jest o doniesienia, a także badania dotyczące fenomenu wyobraźni i wyobrażeń ejdetycznych, a celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi diagnostów na kategorię zjawisk psychicznych o nacechowaniu ejdetycznym, co być może pozwoli im unikać nieprawidłowego rozpoznawania ich jako elementu psychotycznych zaburzeń percepcji.