W polskiej procedurze karnej świadek jest ważnym źródłem dowodowym. Sąd dokonuje oceny jego wiarygodności poprzez pryzmat dyrektyw zasady swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). W sytuacji gdy istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, sąd lub prokurator, stosownie do treści art. 192§2 k.p.k., może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem m.in. biegłego psychologa, co może mieć miejsce przykładowo w przypadku świadka z zaburzeniami psychicznymi lub świadka w podeszłym wieku. Opinie sporządzone przez biegłych psychologów są również bardzo pomocne w procesie oceny wiarygodności zeznań świadka szczególnie w związku z przesłuchaniem świadka poniżej 15 lat (art. 185a k.p.k. oraz art. 185b k.p.k.). Psycholog może brać udział także w przesłuchaniu świadka w sprawach o przestępstwa określone w art. 197 – 199 k.k. (art. 185c§3 k.p.k.). Obecność biegłego psychologa na sali sądowej lub w specjalnie do tego wskazanym przez organy procesowe miejscu, uwarunkowana jest ujawnieniem okoliczności uzasadniających podejrzenie istnienia czynników, które zakłócają lub wykluczają zdolność postrzegania, zapamiętywania oraz odtwarzania spostrzeżeń i relacjonowania faktów. Okoliczności, te nie zawsze stanowią rzeczywiste wątpliwości co do stanu psychicznego świadka, a rola biegłego psychologa w zakresie tych zadań, niejednokrotne nie jest w pełni wykorzystywana.