Zazdrość jest definiowana jako złożony stan psychiczny wywołany realną, bądź fałszywą – urojoną zmianą w sposobie postrzegania zagrożenia utratą cenionego związku z partnerem na korzyść prawdziwego lub wyobrażonego rywala. Oprócz zazdrości ujawnianej przez osoby zaburzone psychicznie, ale bez objawów chorobowych oraz zazdrości obsesyjnej, wyróżnia się także zazdrość o nasileniu psychotycznym. Trudnością diagnostyczną jest rozstrzygnięcie, kiedy zwykła zazdrość o partnera nabiera charakteru urojeniowego i granica pomiędzy tymi dwoma stanami bywa czasami trudna do uchwycenia, z czym mają do czynienia szczególnie często psychiatrzy sądowi. Popełnienie pomyłki diagnostycznej niesie ze sobą poważne konsekwencje w zakresie opiniowania i następstwa prawne. Istnieją doniesienia, że do pojawienia się zazdrości o charterze urojeniowym dochodzi na drodze pewnego kontinuum od tzw. normalnej zazdrości do zazdrości chorobowej. Urojenia niewierności małżeńskiej występują w różnych zaburzeniach psychotycznych, a ich podłoża upatruje się w czynnikach endogennych, organicznych zmianach w o.u.n. oraz uzależnieniach. Osoby wykazujące tego typu zaburzenia urojeniowe są uznawane za niezwykle niebezpieczne dla otoczenia, nie tylko z powodu obecności objawów psychotycznych, ale także udziału różnych czynników środowiskowych i partnerskich, które uczestniczą w genezie ich przestępczych zachowań. Dokonanie trafnych i rzetelnych ocen sądowo-psychiatrycznych w odniesieniu do tej grupy sprawców przede wszystkim dotyczy oceny zagrożenia z ich strony, zasadności ewentualnego stosowania środków zabezpieczających oraz rodzaju oddziaływań terapeutycznych.