Cel pracy:
Celem badania była walidacja polskiej adaptacji kwestionariusza Internet Gaming Disorder-20 (IGD-20, Zaburzenie Grania w Internecie-20), który jest zgodny z kryteriami diagnostycznymi DSM-5.

Metoda:
W badaniu walidacyjnym uwzględniono odpowiedzi uzyskane od 652 graczy. W celu potwierdzenia struktury narzędzia zastosowano konfirmacyjną analizę czynnikową. Trafność zbieżną sprawdzano poprzez zastosowanie narzędzi do pomiaru nasilenia objawów psychopatologicznych i myśli nałogowych. W analizach wzięto pod uwagę również najczęściej wybierane przez graczy gatunki gier.

Wyniki:
Analiza czynnikowa potwierdziła 5-cio czynnikową strukturę kwestionariusza IGD-20, co jest zgodne z wynikami badań dotyczących innych wersji językowych. Wskaźniki dopasowania ocenianie łącznie wskazują na dobre dopasowanie danych do modelu: χ2(142)=690,059; p<0,001; RMSEA=0,077 (90% CI: 0,071-0,083); CFI=0,950; TLI=0.940; SMRR=0,053. Narzędzie charakteryzuje się wysoką spójnością wewnętrzną (wskaźnik omega McDonalda wyniósł 0,93). Wykazano również istotne statystycznie korelacje pomiędzy symptomami grania problemowego i objawami psychopatologicznymi oraz nasileniem myśli nałogowych. Okazało się, że osoby badane grają najkrócej w gry edukacyjne, w porównaniu do innych gatunków gier, a częstotliwość ich wybierania korelowała ujemnie z natężeniem objawów grania problemowego.

Wnioski:
Badanie walidacyjne polskiej wersji kwestionariusza IGD-20 potwierdziło dobre właściwości psychometryczne narzędzia oraz jego wewnętrzną strukturę. Dalsze badania powinny koncentrować się na roli różnic międzypłciowych oraz sprawdzeniu właściwości narzędzia w próbie klinicznej graczy.