Cel pracy:
Celem tej pracy było zbadanie roli genu Dvl3 w etiologii zaburzeń depresyjnych poprzez porównanie ekspresji genu Dvl3 na poziomie mRNA i białka jak i polimorfizmu w locus rs 1969253 w obrębie intronu genu Dvl3 u pacjentów z depresją w odniesieniu do osób zdrowych oraz poszukiwanie zmiennych klinicznych mających związek z polimorfizmem lub ekspresją badanego genu.

Metoda:
Badaniami objęto grupę 181 osób z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych nawracających lub epizodu depresyjnego. Grupę kontrolną stanowiły 102 zdrowe osoby. Od wszystkich uczestników pobrano próbki krwi obwodowej celem pomiaru poziomu ekspresji genu Dvl3 na poziomie mRNA i białka jak i polimorfizmu w locus rs 1969253. Od pacjentów zebrano przy włączeniu do badania dane dotyczące płci, wieku, przebiegu choroby a także zbadano natężenie objawów depresyjnych za pomocą Skali Depresji Hamiltona. Uzyskane dane opracowano statystycznie.

Wyniki:
U pacjentów z depresją stwierdzono istotne statystycznie obniżenie ekspresji Dvl3 na poziomie mRNA i białka względem zdrowych uczestników. Na ekspresję genu Dvl3 u pacjentów z depresją nie miały wpływu płeć, wiek, liczba epizodów, nasilenie objawów, czas trwania choroby lczy wiek wystąpienia pierwszego epizodu. Ocena polimorfizmu w locus rs 1969253 wykazała, że osoby z genotypem CA i CC miały ponad trzykrotnie wyższe ryzyko zachorowania na depresję w porównaniu z osobami o genotypie AA (OR = 3,3 ,% CI = 1,56-6,99). Nie obserwowano natomiast zależności między badanym polimorfizmem a analizowanymi zmiennymi klinicznymi

Wnioski:
Zmiany ekspresji i polimorfizm genu Dvl3 mogą mieć istotny związek z mechanizmami patogenetycznymi występującymi w przebiegu zaburzeń depresyjnych.