Elektrowstrząsy (EW) są metodą leczenia szeroko stosowaną w chorobach psychicznych takich jak depresja, choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia i psychoza schizoafektywna. Zaletą leczenia EW jest występowanie bardzo szybkiej, wyraźnie wcześniejszej niż w przypadku farmakoterapii, reakcji terapeutycznej. Początkowo terapia EW była stosowana bez znieczulenia. Następnie w latach 50-tych wprowadzono zabiegi ze znieczuleniem ogólnym, by zredukować powikłania, mogące się pojawić podczas napadu drgawkowego spowodowanego EW, takie jak : złamania kości, zębów, naderwanie ścięgien, uszkodzenia mięśni. Obecnie w znieczuleniu ogólnym do EW stosuje się zamiennie tiopental, propofol, etomidat i ketaminę. W różnych ośrodkach i różnych krajach, stosuje się różne środki. O ich wyborze decydują w głównej mierze doświadczenia danego ośrodka oraz swego rodzaju tradycja. Autorzy pracy przedstawiają przegląd obiektywnych danych wskazujących na to jak poszczególne środki znieczulające wpływają na jakość zabiegów EW oraz występowanie ewentualnych powikłań hemodynamicznych po zabiegach. W artykule uwzględniono badania zamieszczone w bazie Pubmed, wyszukiwane za pomocą słowa kluczy : elektrowstrząsy, znieczulenie ogólne, ryzyko i korzyści z zastosowania tiopentalu, ketaminy, propofolu i etomidatu. Wyniki badań są niejednoznaczne, jeżeli chodzi o wpływ anestetyków dożylnych na jakość zabiegu EW oraz efekty uboczne ze strony układu oddechowego i układu krążenia. Na ich podstawie nie da się określić, który z anestetyków dożylnych jest najkorzystniejszy z punktu widzenia pacjenta. W celu opracowania optymalnego schematu znieczulenia do zabiegów EW konieczne jest przeprowadzenie dalszych poprawnych metodologicznie badań.