Dwadzieścia lat po opublikowaniu poprzedniej wersji, w 2013 r wprowadzono nową i całkowicie zmienioną wersję amerykańskiego systemu diagnostycznego zaburzeń psychicznych the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5. W trakcie jej, trwających wiele lat, przygotowywań, podsumowano aktualną wiedzę, a konsekwencje tej wiedzy dla klasyfikacji i diagnozy zaburzeń psychicznych omówiono w grupach ekspertów. Pod wieloma względami DSM-5 nie spełnia pierwotnych planów i oczekiwań; jednak w większości przypadków może być postrzegane jako akceptowalne podsumowanie aktualnej wiedzy na temat zaburzeń psychicznych. Chociaż uniwersytety i grupy badawcze na całym świecie wykazują duże zainteresowanie DSM-5, w krajach poza USA ICD-10 jest nadal obowiązkowym systemem klasyfikacji, aż do oficjalnego wprowadzenia ICD-11. Z wielu perspektyw DSM-5 może być postrzegany jako swego rodzaju poprzednik dla ICD-11. Jednak ICD-11, mimo pierwotnego planu, w ramach którego miało być podobne do DSM-5, znajduje wiele własnych rozwiązań. W niniejszym artykule przedstawiono kilka ważnych kwestii dotyczących DSM-5, które będą interesujące dla klinicystów pracujących w dziedzinie zaburzeń psychicznych. Ponadto podano kilka przykładów ilustrujących, w jaki sposób DSM-5 operacyjnie definiuje niektóre zaburzenia i jak różni się od ICD-10 i DSM-IV.