Artykuł opisuje badania zaburzeń pourazowych prowadzone w Krakowie po 1989r. w Katedrze Psychiatrii UJ CM i w Katedrze Psychoterapii UJ CM. Zmiany polityczne jakie nastąpiły po 1989 r. w Polsce umożliwiły poszerzenie badań naukowych o nowe grupy ocalonych. Po wielu latach badań byłych więźniów obozów koncentracyjnych rozpoczęto badania w dwóch zespołach: w byłym Zakładzie Patologii Społecznej Katedry Psychiatrii UJ CM badano byłych więźniów okresu stalinowskiego, Sybiraków, kombatantów i innych, badania te są kontynuowane w Katedrze Psychoterapii UJ CM. W Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży rozpoczęto badania ocalonych z Holokaustu i ich rodzin, kontynuowane przez ten sam zespół do dziś. W artykule przedstawiono tło historyczne prześladowań oraz ich przebieg i typowe dla każdej z grup ocalonych następstwa zdrowotne. Wszyscy cierpią z powodu szeroko rozumianych zaburzeń pourazowych (F43.1 i F62.0), jednak w profilu objawów daję się zaobserwować różnice. Opisano sposób organizacji badań, wraz z modyfikacjami. Celem artykułu jest przybliżenie Czytelnikowi opracowywanych zagadnień z osadzeniem ich w kontekście polityczno-historycznym i kontynuacji wcześniejszych badań nad KZ-Syndromem i nerwicami wojennymi.