Cel pracy:
Pierwszym celem badania było określenie, czy objawy PGD, według kryteriów ICD-11 i DSM-5-TR, mają strukturę jednoczynnikową. Po drugie, starano się określić socjodemograficzne i związane ze stratą korelaty nasilenia objawów PGD, zgodnych z ICD-11 i DSM-5-TR.

Metoda:
Za pomocą polskich wersji skali Zespołu Żałoby Przedłużonej-13 [Prolonged Grief Disorder-13 (PG-13)] i Inwentarza Żałoby Powikłanej [Inventory of Complicated Grief (ICG)] przebadano osoby, które w przeszłości straciły współmałżonka lub współmałżonkę (N=144) przynajmniej pół roku przed badaniem. W analizach uwzględniono wybrane pozycje PG-13 i ICG, które odnosiły się do kryteriów PGD zawartych w ICD-11 i DSM-5-TR.

Wyniki:
Konfirmacyjne analizy czynnikowe potwierdziły jednowymiarową strukturę objawów zaburzenia zawartych w ICD-11 i DSM-5-TR. Krótszy czas od straty oraz śmierć współmałżonka w wypadku były związane z nasileniem objawów PGD, przy uwzględnieniu objawów zaburzenia opisanych w obydwu klasyfikacjach.

Wnioski:
PGD jest jednowymiarowym i wewnętrznie spójnym zespołem psychopatologicznym. Szczególnie narażone na rozwinięcie silnych objawów PGD mogą być wdowy lub wdowcy, którzy w nieodległym czasie utracili współmałżonka lub współmałżonkę w wypadku.