Cel:
Celem badań była analiza struktury przyjęć pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w trybie nagłym bez ich zgody do IPiN w okresie roku. Analizowano aspekt socjodemograficzny przyjęć, stawiane diagnozy, próby samobójcze poprzedzające przyjęcie, a także aspekt normatywny, m.in. czy wybór określonego przepisu, legitymującego przyjęcie bez zgody, jest uzasadniony diagnozą medyczną.

Metoda:
Użyto autorskiego kwestionariusza umożliwiającego zebranie danych zawartych we wnioskach skierowanych do sądu. Całość opracowano statystycznie z zastosowaniem prostych miar odsetkowych.

Wyniki:
Wśród ogółu przyjęć do IPiN na oddziały całodobowe w 2012 r., przyjęcia bez zgody stanowiły 15,8%. Przyjęto w trybie nagłym 552 osoby z zaburzeniami psychicznymi (292 kobiety i 260 mężczyzn). Większość przyjętych miała ukończony 40 r.ż. Wśród najczęściej stawianych diagnoz wymienić należy: schizofrenię paranoidalną (43%), majaczenie alkoholowe (7%), CHAD (6%), zespół otępienny (5%), inne zaburzenia psychotyczne (5%), zespół paranoidalny (5%), zaburzenia schizoafektywne (5%), inne diagnozy - mniej niż 1%. U 4% osób, przyjęcie zostało poprzedzone próbą samobójczą. Pacjenci byli najczęściej przyjmowani na podstawie art. 23.1. u.o.z.p.

Wnioski:
Ogólna struktura przyjęć bez zgody w IPiN w 2012 r. nie odbiegała od danych europejskich. O ile jednak miary ilościowe opisujące przyjęcia bez zgody można porównać z innymi krajami, o tyle spełnianie przesłanek ustawowych, wymaga znajomości różnych zasad legislacyjnych panujących w innych państwach. Najistotniejsze jest jednak, aby lekarze, podejmujący decyzję o przyjęciu do szpitala pacjenta wbrew jago woli, adekwatnie oceniali stan pacjenta, w odniesieniu do przesłanek u.o.z.p., które na taką konieczność przyjęcia wskazują. Przymusowa hospitalizacja i leczenie wbrew woli ma przede wszystkim służyć dobru pacjenta i ochronie naczelnych wartości - życia i zdrowia człowieka.