Cel:
Z dolegliwościami fizycznymi związanymi z chorobą nowotworową wiążą się różnego rodzaju dolegliwości psychiczne. Przyjęta w tym względzie postawa wobec bólu i choroby wpływa na jakość życia pacjentów, a może nawet decydować o ostatecznych efektach terapii. Celem badania była ocena stopnia przystosowania psychicznego pacjentów z rozpoznanym nowotworem piersi, płuca, jelita grubego i prostaty. Analizie poddano również wpływ czynników społeczno-ekonomicznych na przystosowanie psychiczne do choroby nowotworowej wśród pacjentów w ramach wymienionych grup.

Metoda:
Badanie przeprowadzono wśród 902 pacjentów leczonych ambulatoryjnie w Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie w 2013 roku. W badaniu uczestniczyli chorzy ze zdiagnozowanym nowotworem piersi, płuca, jelita grubego i prostaty. Zastosowano technikę PAPI (Paper and Pencil Interview). Wywiad kwestionariuszowy obejmował pytania metryczkowe (zmienne społeczno-ekonomiczne) oraz test Mini-Mac (Mental Adjustement to Cancer), mierzący poziom przystosowania psychicznego do choroby.

Wyniki:
W wymiarach zaabsorbowanie lękowe oraz bezradność-beznadziejność najwyższe wyniki uzyskiwali kolejno respondenci z nowotworem: płuc, jelita grubego, piersi i prostaty. Wśród badanych, u których obszarami zmiany pierwotnej były pierś i płuco różnice pomiędzy poszczególnymi kategoriami, wyróżnionymi ze względu na cechy społeczno-ekonomiczne były nieistotne statystycznie. Stwierdzono jednak istotne zależności pomiędzy przystosowaniem psychicznym do choroby a faktem odbycia chemioterapii w ciągu ostatniego roku, choć wyniki te różnią się w zależności od lokalizacji pierwotnej zmiany nowotworowej.

Wnioski:
Obszar lokalizacji pierwotnej zmiany nowotworowej u pacjentów wpływa na przystosowanie psychiczne do choroby. Czynniki społeczno-ekonomiczne w obszarze przystosowania psychicznego najsilniej różnicują pacjentów chorych na raka jelita grubego.