Cel pracy:
W niniejszym badaniu staraliśmy się odpowiedzieć na pytanie, czy poziom odczuwanego stresu związanego z pandemią wpływa na jakość życia związaną z chorobą i funkcjonowanie pacjentów dializowanych otrzewnowo i hemodializowanych.

Metoda:
Spośród 106 chorych leczonych w stacji dializ Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego podczas pierwszej fali pandemii, zrekrutowano finalnie 73 pacjentów, w tym 61 hemodializowanych (HD) i 12 diali-zowanych otrzewnowo (PD). Do badania zastosowano Skalę Postrzeganego Stresu (The Perceived Stress Scale-PSS), Ogólny Kwestionariusz Zdrowia (The General Health Questionnaire-GHQ-28), Zrewidowaną Skalę Wpływu Zdarzeń (The Impact of Events Scale Revised-IES-R), oraz The Kidney Disease and Quality of Life (KDQOL-SF™).

Wyniki:
Blisko połowa respondentów (48%) doświadczała dystresu psychologicznego a 5,6% badanych wykazywało klinicznie istotne objawy psychopatologiczne (GHQ). Połowa grupy badanej deklarowała znaczące wystę-powanie objawów stresu pourazowego (IES-R). Obserwowano wysoki wynik subiektywnie postrzeganego stresu związanego z pandemią w obu grupach badanych. Stwierdzono liczne istotne ujemne korelacje po-między wynikami podskal KDQoL a objawami psychopatologicznymi (IES-R i GHQ) bez istotnych różnic pomiędzy obiema grupami (HD vs PD). Niemal wszystkie podskale KDQoL były istotnie umiarkowanie lub silnie skorelowane z poziomem odczuwanego stresu związanego z pandemią.

Wnioski:
Poziom subiektywnie ocenianego stresu związanego z pandemią, nasilenie objawów psychopatologicznych, w tym stresu pourazowego były znaczące w całej grupie pacjentów poddanych terapii nerkozastępczej, nieza-leżnie od rodzaju dializ. Potwierdzone liczne związki pomiędzy domenami jakości życia związanej z chorobą a poziomem odczuwanego stresu i objawami psychopatologicznymi wskazują na pilną potrzebę dostarczania skutecznego wsparcia psychologicznego tej grupie chorych oraz opracowania programów prewencyjnych w zakresie zdrowia psychicznego osób poddanych terapii nerkozastępczej.