Cel pracy:
Służba polskich żołnierzy na misjach poza granicami kraju rozpoczęła się w roku 1953. Wieloletnie doświadczenie, zarówno polskiej armii jak i wojsk innych państw, pokazuje, iż przebywanie w rejonie misji ma istotny wpływ na zdrowie psychiczne żołnierzy. Celem badań była analiza aspektów psycho-społecznych związanych z uczestnictwem żołnierzy Wojska Polskiego w misjach poza granicami państwa.

Metoda:
Badaniami objęto grupę 102 żołnierzy służących w Jednostce Wojskowej Nr 4092 w Wałczu, Jednostce Wojskowej Nr 4094 w Wałczu oraz żołnierzy służących oraz uczestników kursów w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu. Wszyscy badani to weterani misji poza granicami państwa. W badaniach posłużono się metodą metodą sondażu diagnostycznego. Wykorzystano trzy standaryzowane narzędzia badawcze: Inwentarz Stanu i Cechy Lęku, Inwentarz Osobowości NEO-FFI, Skalę Depresji Becka oraz autorski kwestionariusz ankiety.

Wyniki:
Badania wykazały zależności pomiędzy poziomem lęku u żołnierzy-weteranów misji poza granicami kraju, a silnymi stresorami pola walki, działaniu jakich byli poddani, oraz ich sytuacją rodzinną i nieinstytucjonalnymi metodami wsparcia psychicznego, jakie otrzymywali w czasie pobytu w rejonie delegowania. W toku badań wyodrębniono czynnik, który przyczynia się do poczucia niezrozumienia żołnierzy przez bliskich po powrocie do kraju.

Wnioski:
Wyższy poziom lęku występuje u żołnierzy, którzy w czasie misji odczuwali zagrożenie życia. Posiadanie dzieci jest czynnikiem zwiększającym poziom lęku u weteranów misji poza granicami kraju. Regularny kontakt żołnierzy z rodziną pozostawioną w kraju wiąże się z niższym poczuciem lęku.