Ciąża stanowi dla większości kobiet znaczącą zmianę życiową. Związane z nią zmiany biologiczne, w tym szczególnie komplikacje jej przebiegu oraz w przebiegu porodu, niosą ze sobą ryzyko rozwinięcia rozmaitych trudności psychologicznych i zaburzeń psychicznych. Jednak ich leczenie stanowi niemałe wyzwanie ze względu na teratogenne działanie większości leków psychoaktywnych oraz szczególne wymagania przy kwalifikacji do uczestnictwa w różnych programach psychoterapeutycznych. Zaburzenia psychiczne występujące podczas ciąży są niewątpliwie ważnym zagadnieniem, zarówno w obszarze psychiatrii, jak i ginekologii. Nie ustają dyskusje dotyczące kwestii, czy psychoterapia stosowana podczas ciąży jest bezpieczna, choć nie opublikowano jak dotąd potwierdzonych naukowo danych wskazujących na istotne ryzyko z nią związane. Wraz z psychoterapią – jako leczeniem z wyboru – klinicyści akceptują inne, względnie bezpieczne, metody leczenia zaburzeń psychicznych u kobiet ciężarnych, w tym terapię światłem, ograniczoną farmakoterapię oraz, w przypadku głębokich zaburzeń, elektrowstrząsy. Celem tej pracy jest dokonanie przeglądu aktualnych opinii klinicystów i badaczy, w zakresie możliwości, wskazań i wyników leczenia metodami "psychologicznymi", jako sposobu udzielania pomocy ciężarnym kobietom, cierpiącym na różne zaburzenia psychiczne, także dlatego, że zagadnienie to nie zostało dotąd szerzej omówione w polskim piśmiennictwie psychiatrycznym.