W okresie międzywojennym idee eugeniczne zyskały status teorii naukowej i stały się atrakcyjne dla szerokiej rzeszy lekarzy. Byli wśród nich także lekarze żydowskiego pochodzenia, którzy eugenikę traktowali jako narzędzie w walce o biologiczne odrodzenie narodu żydowskiego. Polsko-żydowski psychiatra Rafał Becker (1891-1939?), autor kilkudziesięciu prac naukowych, był najbardziej znanym eugenikiem wśród psychiatrów żydowskiego pochodzenia nie tylko w Polsce, ale i w Europie. Po ukończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie w Zurychu i pracy w klinice psychiatrycznej Burghölzli pod kierunkiem Eugena Bleulera, Rafał Becker zainteresował się zagadnieniem zaburzeń psychicznych wśród Żydów. W okresie międzywojennym zajmował się statystyką zaburzeń psychicznych wśród polskich Żydów, a kierując szpitalem psychiatrycznym „Zofiówka” w Otwocku znacząco przyczynił się do rozwoju opieki nad osobami chorymi psychicznie pochodzenia żydowskiego w Polsce. Na poglądy naukowe Beckera duży wpływ wywarły prace Alfreda Adlera i Ernsta Kretschmera. W artykule przedstawiono życie i dorobek naukowy Beckera, ze szczególnym uwzględnieniem jego poglądów na eugenikę.