Cel pracy:
Zespoły kardiometaboliczne są najczęstszą przyczyną powikłań skracających oczekiwaną długość życia u pacjentów leczonych z powodu zaburzeń psychicznych, w tym schizofrenii. Jednak to, jak bardzo ryzyko kardiometaboliczne jest związane ze stylem życia, skutkami ubocznymi leczenia lub psychozą, nie jest jasne. Celem tego badania była prospektywna ocena zmian metabolicznych u młodych pacjentów, u których zdiagnozowano pierwszy ostry epizod psychozy bez wcześniejszej farmakoterapii.

Metoda:
Analizy zostały przeprowadzone w trakcie przyjęcia do szpitala oraz po 3 i 12 tygodniach i obejmowały morfologię krwi, profil lipidowy, glukozę, markery stanu zapalnego, ciśnienie krwi oraz wskaźnik masy ciała. Nasilenie objawów klinicznych oceniono za pomocą skali pozytywnych i negatywnych objawów (z ang. Positive and Negative Syndrome Scale, PANSS), a zdolności poznawcze oceniono za pomocą skali Montreal Cognitive Assessment (MoCA). Zmierzono również czas trwania nieleczonej psychozy (z ang. duration of untreated psychosis, DUP).

Wyniki:
Stwierdzono znaczny wzrost wskaźnika masy ciała, nasilenie dyslipidemii, stanu zapalnego i skurczowego ciśnienia krwi po 12 tygodniach od rozpoczęcia leczenia, podczas gdy poziom kortyzolu spadł. Zaobserwowano ujemną korelację między pomiarami PANSS-P (skala dodatnia PANSS) a całkowitym poziomem cholesterolu, skalą całkowitą PANSS i lipoproteiną o niskiej gęstości (LDL), a także DUP i MoCA. Poziom lipoprotein o wysokiej gęstości (HDL) korelował dodatnio z DUP, kortyzolem, monocytami i leukocytami w pierwszym tygodniu.

Wnioski:
Wyniki wskazują na związek pomiędzy rozwojem i leczeniem pierwszego epizodu psychozy z wynikami badań laboratoryjnych, przyczyniając się do rozwoju stresu metabolicznego u pacjentów.