Artykuł stanowi przegląd badań na temat roli móżdżku w regulacji funkcji językowych. Ta struktura mózgowa do niedawna kojarzona głównie ze sprawnością motoryczną, koordynacją wzrokowo – ruchową i równowagą okazuje się odgrywać istotne znaczenie w funkcjonowaniu poznawczym człowieka. W zakresie funkcji językowych badania dowodzą, że praca móżdżku determinuje fluencję słowną, zarówno semantyczną jak i formalną, procesy gramatyczne w tworzeniu i odbiorze wypowiedzi, zdolność wykrywania i korekty błędów językowych oraz grafię. Uszkodzenie móżdżku może być przyczyną afazji oraz mutyzmu móżdżkowego. Deficyt połączeń móżdżkowo- korowych a także obecność anomalii w samej budowie móżdżku jest podkreślana w wielu teoriach rozwojowej dysleksji. Móżdżek cechuje językowa lateralizacja. Z perspektywy neuroanatomicznej szczególne znaczenie dla funkcji językowych odgrywa jego prawa półkula oraz jądro zębate, które mają rozliczne połączenia móżdżkowo- korowe z obszarami językowymi kory mózgowej. Deficyty językowe powstające na skutek uszkodzenia móżdżku z reguły mają nasilenie subkliniczne i wymagają doboru czułych neuropsychologicznych narzędzi diagnostycznych ukierunkowanych na ocenę wyższych funkcji werbalnych.