Cel pracy:
Grzyby z rodzaju Amanita są uważane za jedne z najbardziej toksycznych, powodujących poważne zatrucia, często kończące się śmiercią. Jednakże, spośród 707 opisanych gatunków, jedynie kilkanaście zawiera toksyczne oktapeptydy sklasyfikowane jako amanitotoksyny i falotoksyny. Większość przedstawicieli tego rodzaju uznana jest za gatunki niejadalne, nieliczne z kolei to przykłady smacznych gatunków jadalnych. Amanita muscaria i Amanita pantherina to gatunki trujące mające znaczący etnomykologiczny wpływ na ewolucję i socjologię człowieka między innymi ze względu na działanie psychoaktywne. Celem pracy było uzyskanie w warunkach laboratoryjnych myceliów dwóch gatunków A. muscaria i A. pantherina z wykorzystaniem 10 L bioreaktorów z systemem air-lift oraz ocena uzyskanego materiału grzybowego jako surowca farmaceutycznego zawierającego muscymol oraz inne związki biologicznie aktywne o potencjalnym znaczeniu w profilaktyce depresji.

Metoda:
Otrzymaną biomasę analizowano metodą RP–HPLC oraz ASA pod względem zawartości związków organicznych (związki indolowe, sterole, lowastatyna, ergotioneina, muscymol, kwas ibotenowy) i biopierwiastków.

Wyniki:
Na podstawie otrzymanych rezultatów można wnioskować, że mycelium A. muscaria zawiera szereg związków bioaktywnych takich jak lowastatyna, ergotioneina czy 5-hydroksy-L-tryptofan w wyższych zawartościach niż A. pantherina.

Wnioski:
Przeprowadzone w pracy oznaczenia muscymolu i innych dotąd nieanalizowanych substancji bioaktywnych w biomasie otrzymanej w warunkach in vitro oraz porównawczo w owocnikach mogą przyczynić się do wykazania potencjału tych gatunków w leczeniu depresji, jednak konieczne są dalsze badania eksperymentalne, w tym próby in vitro, a następnie badania kliniczne.