Cel pracy:
Celem pracy była ocena rozpowszechnienia ryzyka depresji poporodowej oraz próba scharakteryzowania matek zagrożonych depresją pod kątem osobowości, wsparcia społecznego i innych danych medycznych oraz psychologicznych.

Metoda:
Przebadano grupę 548 pacjentek w pierwszym tygodniu połogu, a następnie 4 tygodnie i 3 miesiące po porodzie. Matki wypełniły ankiety, które zawierały pytania dotyczące danych socjodemograficznych i medycznych oraz testy: EPDS (Edynburska Skala Depresji Poporodowej), PHQ-9 (Kwestionariusz Zdrowia Pacjenta-9), NEO-FFI (Inwentarz Osobowości) i BSSS (Berlińskie Skale Wsparcia Społecznego).

Wyniki:
Prawdopodobieństwo depresji poporodowej w trakcie pierwszych 3 miesięcy po porodzie stwierdzono u 6,38% kobiet, przyjmując następujące kryteria: EPDS>12 punktów oraz PHQ-9>9 punktów. Wynik EPDS>9 punktów w pierwszym tygodniu połogu (ORa=4,16; CI 1,59-10,86), hospitalizacja w trakcie ciąży (ORa=3,51; CI 1,32-9,20), wysoki poziom neurotyczności (ORa=1,37; CI 1,05-1,77) oraz wysokie wsparcie buforująco-ochronne (ORa=2,56; CI 1,25-5,23) znacząco zwiększały ryzyko objawów depresyjnych. Do potencjalnych czynników ochronnych zaliczyć można początkowe karmienie piersią (ORa=0,31; CI 0,11-0,90) oraz satysfakcja z otrzymywanego wsparcia społecznego (ORa=0,41; CI 0,22-0,79). Odsetek kobiet rezygnujących z badania wyniósł 23%.

Wnioski:
Matki cechujące się wysokim poziomem neurotyczności, oraz te, które doświadczyły fizycznych i psychicznych problemów w czasie ciąży i połogu mają wyższe ryzyko depresji poporodowej. Kobiety te chronią swoich bliskich przed złymi informacjami o nich samych. Podobną rolę odgrywa brak początkowego karmienia piersią oraz niezadawalające wsparcie społeczne.