Cel pracy:
Ocena potencjalnego zwiększonego ryzyka zaburzeń odżywiania wśród kobiet w ciągu pierwszego roku po porodzie. W badaniu sformułowano następujące hipotezy badawcze: (1) Zadowolenie z aktualnej masy ciała zależy od takich czynników, jak sposób porodu, wybrana metoda karmienia niemowląt i wskaźnik masy ciała (BMI). (2) Na skłonność do rozwoju zaburzeń odżywiania wpływają takie zmienne, jak sposób porodu, metoda karmienia niemowląt, zadowolenie z obecnej wagi i BMI.

Metoda:
W niniejszym badaniu obejmującym 288 kobiet w wieku od 21 do 45 lat zastosowano kwestionariusz SCOFF. Narzędzie to zostało wykorzystane do oceny i analizy zebranych odpowiedzi, wykorzystując wcześniej ustalony zbiór danych. Po zebraniu danych przeprowadzono dogłębną analizę statystyczną z wykorzystaniem oprogramowania Statistica 13.3. Techniki analityczne obejmowały test χ2, ANOVA rang Kruskala-Wallisa i test U Manna-Whitneya.

Wyniki:
Wyniki uznano za statystycznie istotne przy progu p<0,05. Wyniki podkreślają, że większość kobiet ma zastrzeżenia co do swojej masy ciała po porodzie. Metoda karmienia niemowląt wykazała wyraźną korelację z satysfakcją z obecnej masy ciała. W szczególności kobiety, które zdecydowały się karmić piersią, częściej zgłaszały zadowolenie ze swojej masy ciała. Co ciekawe, około pięćdziesiąt procent respondentek wykazywało predyspozycje do rozwoju zaburzeń odżywiania. Skłonność ta wydaje się zależeć od zmiennych, takich jak wybrana metoda karmienia dziecka, zadowolenie z masy ciała i wskaźnik masy ciała (BMI).

Wnioski:
W celu zapewnienia dobrego samopoczucia zarówno matek, jak i niemowląt, konieczne jest kompleksowe badanie zaburzeń odżywiania w fazie okołoporodowej. Istnieje zatem pilna potrzeba inicjatyw edukacyjnych obejmujących dobrostan psychiczny i wiedzę żywieniową, skierowanych do kobiet w ciąży i po porodzie.