Cel pracy:
Celem pracy było ustalenie modelu związku pomiędzy nasileniem objawów stresu pourazowego, poziomu odczuwanego stresu oraz strategiami radzenia sobie ze stresem u matek dzieci w przeszłości leczonych w Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka.

Metoda:
Anonimowe badanie kwestionariuszowe objęło 62 matki niemowląt w wieku od 3 do 12 miesięcy, które w przeszłości wymagały leczenia w oddziałach intensywnej opieki noworodków. Respondentki wypełniały kwestionariusz złożony ze standaryzowanych narzędzi badawczych: Zrewidowanej skali wpływu zdarzeń (IES-R), Kwestionariusza radzenia sobie ze stresem COPE i Skali odczuwanego stresu (PSS-10).

Wyniki:
Nasilenie objawów stresu pourazowego wyjaśnia model składający się z czterech zmiennych: trzech strategii radzenia sobie ze stresem (koncentracja na emocjach i ich wyładowanie, zaprzeczenie, odwracanie uwagi), oraz odczuwanego stresu. Model ten wyjaśnia niemal 40% objawów zespołu stresu pourazowego. Odczuwany stres częściowo wpływa na PTSD poprzez jedną strategię – zaprzeczenie, która także wpływa na nasilenie objawów stresu pourazowego, niezależnie od postrzeganego stresu.

Wnioski:
Koncentracja na emocjach i ich wyładowanie, zaprzeczenie, odwracanie uwagi i poziom odczuwanego stresu są potencjalnie modyfikowalnymi czynnikami, silnie związanymi z występowaniem PTSD. Wskazane jest planowanie, realizacja i ocena skuteczności interwencji dotyczących ograniczania dysfunkcyjnych strategii radzenia sobie ze stresem i odczuwanego stresu u matek niemowląt wymagających leczenia w Oddziale Intensywnej Terapii Noworodków. W celu zminimalizowania dystresu i poprawy radzenia sobie z leczeniem dziecka konieczna jest ocena efektów różnych metod wspierania rodziców.