Cel:
Ocena częstości występowania dysfunkcji seksualnych u mężczyzn po zawale serca (MI).

Metoda:
62 mężczyzn poddano ocenie zaburzeń funkcji seksualnych za pomocą kwestionariusza IIEF 15 po 3 i 9 miesiącach od MI.

Wyniki:
Zaburzenia erekcji (ED), upośledzone osiąganie orgazmu, obniżone pożądanie płciowe, obniżona satysfakcja ze stosunku płciowego, obniżone zadowolenie z życia seksualnego wystąpiły odpowiednio u: 61,3%, 24,2%, 62,9%, 71%, 54,8% po 3 miesiącach od MI, natomiast po 9 miesiącach u: 51,6%, 17,7%, 58,1%, 77,4%, 59,7%. Mężczyźni z ED mieli wyższe osoczowe stężenie białka C-reaktywnego CRP (5,8 vs 3,8; p=0,04) i kreatyniny (1 vs 0,9; p=0,04) w okresie okołozawałowym, wyższe stężenie BNP (47,4 vs 24,6; p=0,04) oceniane po 3 miesiącach od MI w porównaniu do mężczyzn bez ED. Mężczyźni ci mieli wyższe stężenie testosteronu w porównaniu do mężczyzn bez ED (12,6 vs 10,6; p=0,03). Mężczyźni z obniżonym pożądaniem płciowym mieli mniejsze stężenie DHEAs (siarczan dehydroepiandrosteronu) w okresie okołozawałowym w porównaniu do mężczyzn z prawidłowym pożądaniem płciowym (191,1 vs 224,3; p=0,044). Mężczyźni z ED, po 9 miesiącach od MI, mieli wyższe osoczowe stężenie CRP w okresie okołozawałowym (7,5 vs 4,6; p=0,0371). Mężczyźni z upośledzoną zdolnością do osiągania orgazmu mieli niższą frakcję wyrzutową lewej komory (EF) w okresie okołozawałowym (0,4 vs 0,5; p=0,0318).

Wnioski:
1.Mężczyźni z ED po MI mają wyższe osoczowe stężenie CRP i kreatyniny w okresie okołozawałowym. 2.DHEAs jest czynnikiem wpływającym na stopień pożądania płciowego oraz na zdolność erekcji po MI. 3.BNP jest czynnikiem wpływającym na zdolność do osiągania erekcji. 4.EF jest czynnikiem wpływającym na zdolność do osiągania orgazmu u pacjentów po MI.