Cel pracy:
Niniejsze badanie miało na celu analizę występowania objawów depresyjnych w grupie uczących się młodych dorosłych, a także analizę wsparcia społecznego jako predyktora depresji w później adolescencji podczas pandemii COVID-19.

Metoda:
Wśród osób uczęszczających do placówek edukacyjnych przeprowadzono ogólnokrajową ankietę online. Częściowo ustrukturalizowany kwestionariusz obejmował sekcję danych socjodemograficznych, dotyczącą stresorów, potrzeb i źródeł wsparcia, a także polską wersję skróconej Skali Depresji Kutchera dla Młodzieży (KADS). Ostateczna próba składała się z 1500 uczniów w wieku 18-23 lat. Do oceny związków między potrzebami i źródłami wsparcia oraz objawami depresyjnymi zastosowano wielomianową regresję logistyczną.

Wyniki:
Najczęściej zgłaszanymi przez badanych potrzebami w zakresie wsparcia stanowi potrzeba wsparcia ze strony bliskich (rodziny, przyjaciół) (n = 843; 56,2%) oraz nauczycieli (np. troska, docenienie) (n = 603; 40,2%). 56% młodych dorosłych w Polsce doświadcza istotnych objawów depresji (95% [CI]: 1,82–13,96). Młodzi dorośli, którzy deklarują brak wsparcia społecznego uzyskali wyższy wynik KADS niż uczestnicy zgłaszający otrzymywanie wsparcia w jakiejkolwiek formie (b = 1,794; 95% BCa CI = 0,659, 2,947). Badani otrzymujący wsparcie od matki, od obojga rodziców i rodzeństwa mieli mniejsze nasilenie objawów depresji, podczas gdy ci, którzy otrzymywali wsparcie wyłącznie od ojca mieli bardziej nasilone objawy.

Wnioski:
Badanie dostarcza wstępnych wyników na temat nasilenia objawów depresyjnych oraz potrzeb wsparcia uczących się młodych dorosłych podczas pandemii COVID-19. Zakres doświadczanych w tej grupie trudności wymaga zaangażowania i współdziałania psychiatrycznej opieki zdrowotnej, lokalnych społeczności i szkół w celu zapewnienia adekwatnej opieki.