Cel pracy:
Weryfikacja poziomu postrzegania odczuwanego wsparcia społecznego oraz poczucia sensu życia wśród osób z zaburzeniami lękowymi i osób zdrowych; ocena zależności między wymienionymi zmiennymi.

Metoda:
Zastosowano Kwestionariusz Wsparcia Społecznego w wersji skróconej (F-SozU K-22) G. Sommera i T. Fydricha oraz Kwestionariusz Postaw Życiowych (LAP-R) G. T. Rekera.

Wyniki:
Wsparcie społeczne i jego wymiary okazują się znacząco niższe w grupie pacjentów z zaburzeniami lękowymi. Osoby zdrowe charakteryzują się wyższym poczuciem poczucia celu oraz kontroli nad życiem, większą spójnością wewnętrzną, osobowym sensem i równowagą postaw życiowych, przy mniejszym nasileniu doświadczania pustki egzystencjalnej. Wyższy poziom wsparcia emocjonalnego i starszy wiek wiążą się z wyższym poziomem poczucia sensu życia u osób cierpiących na zaburzenia lękowe.

Wnioski:
W celach prewencyjnych i terapeutycznych, istotne jest podtrzymywanie, a także rozwijanie wewnętrznych zasobów jednostki (poczucie sensu życia i doświadczenie wynikające z wieku). Wydaje się również zasadnym stosowanie wśród pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi psychoterapii nakierowanej na zmianę tych schematów funkcjonowania osobowości, które uniemożliwiają im budowanie sieci wsparcia społecznego. Wynika to z faktu, że zaburzenia lękowe często charakteryzują się niższą ufnością, unikaniem relacji interpersonalnych, zafałszowaną percepcją wsparcia społecznego, co prowadzi do zniekształconej interpretacji działań wspierających.