Cel:
Celem obecnego badania było porównanie profilu społeczno- demograficznego i klinicznego pacjentów z podwójną diagnozą leczonych w Warszawie z profilem pacjentów leczonych w innych ośrodkach w Europie.

Metoda:
Do badania w Warszawie zakwalifikowano 50 kolejno przyjmowanych pacjentów, w całym programie badawczym uczestniczyło 352 pacjentów z 7 ośrodków w Europie. Rekrutacja odbywała się na całodobowych oddziałach ogólnopsychiatrycznych oraz całodobowych oddziałach leczenia podwójnych diagnoz. Dane zostały zebrane w trakcie jednorazowego wywiadu przy wykorzystaniu kwestionariuszy M.I.N.I i EuropAsi.

Wyniki:
Zarówno w Warszawie, jak i w całej badanej populacji mężczyźni stanowili blisko 2/3 grupy. Pacjenci badani w Warszawie częściej mieszkali z bliskimi i pozostawali w trwałych związkach niż badani w innych ośrodkach. Zaburzenia depresyjne były najczęstszą diagnozą w grupie pacjentów leczonych w Warszawie i były rozpoznawane istotnie częściej, niż miało to miejsce w Tampere. Ponadto w tej grupie istotnie rzadziej, w porównaniu do pacjentów badanych w pozostałych ośrodkach, rozpoznawano nadużywanie przetworów konopi, a istotnie częściej- nadużywanie leków uspokajających.

Wnioski:
Różnice między ośrodkami dotyczące profilów społeczno- demograficznych i klinicznych pacjentów z podwójną diagnozą wynikały zarówno z uwarunkowań społeczno- kulturowych (np. dostępność substancji), jak i przyjętej metodologii badania.