Cel:
Badania epidemiologiczne wykazały, że niski poziom dehydroepiandrosteronu łączy się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju zespołu metabolicznego. Celem badania była ocena, czy suplementacja dehydroepiandrosteronu w dawce 100mg/dobę u chorych na schizofrenię leczonych olanzapiną wpływa na antropometryczne oraz biochemiczne parametry zespołu metabolicznego.

Metoda:
W dwunastotygodniowym badaniu, podwójnie ślepym, z randomizacją i kontrolą placebo uczestniczyło 55 chorych płci męskiej, z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej, w wieku 21-59 lat. Otrzymywali oni dehydroepiandrosteron (DHEA) lub placebo w dawce 100mg, jako terapię dodaną do stabilnej dawki olanzapiny (średnio 15 mg/dobę). Oceniano efekty wpływu DHEA lub placebo na wartości lipidogramu, poziomu glikemii na czczo, BMI oraz obwodu pasa.

Wyniki:
Badanie ukończyło 45 chorych. Nie wykazano istotnych zmian w zakresie wartości cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL, cholesterolu LDL oraz trójglicerydów w obu podgrupach pacjentów, którzy ukończyli badanie. Wyniki analizy z powtarzalnymi pomiarami w układzie: poziom glikemii na czczo 2x tj. pomiar na początku i na końcu badania x 2 (grupa badawcza i kontrolna), wykazały znaczący efekt interakcji (F =5,7, df= 1,000 p= 0,021). Poziom glikemii znacząco zmalał w podgrupie DHEA. Dodatkowo obserwowano wzrost wartości obwodu pasa w cm (delta= -1,11, t=-2,87; df=20; p=0,01) oraz wartości BMI (delta= -0,48, t=-2,38; df=19; p=0,028) dla podgrupy placebo, przy braku zmian powyższych parametrów dla podgrupy DHEA.

Wnioski:
Suplementacja dehydroepiandrosteronu może wywierać efekt stabilizujący wartości BMI, obwodu pasa oraz glikemii na czczo u chorych na schizofrenię leczonych olanzapiną. Potwierdzenie insulinopodobnego działania dehydroepiandorsteronu w grupie pacjentów ze schizofrenią wymaga jednak przeprowadzenia dalszych badań długoterminowych z zastosowaniem bardziej szczegółowych narzędzi z zakresu oceny biochemicznej metabolizmu glukozy.