ARTICLE
Stężenie magnezu w surowicy jako potencjalny marker stanu u pacjentów z diagnozą choroby afektywnej dwubiegunowej
Więcej
Ukryj
1
Zakład Zaburzeń Afektywnych, Katedra Psychiatrii UJ CM
2
Pracownia Neurobiologii Pierwiastków Śladowych, Instytut Farmakologii PAN w Krakowie
3
Katedra Chemii Analitycznej AGH w Krakowie
4
Katedra Farmakobiologii UJ CM
5
Katedra Chemii Nieorganicznej i Analitycznej UJ CM
6
Zakład Epidemiologii i Badań Populacyjnych Instytutu Zdrowia Publicznego UJ CM
Data nadesłania: 15-03-2015
Data ostatniej rewizji: 11-04-2015
Data akceptacji: 11-04-2015
Data publikacji: 31-12-2015
Autor do korespondencji
Marcin Siwek
Zakład Zaburzeń Afektywnych, Katedra Psychiatrii UJ CM, ul. Kopernika 21a, 31-501 Kraków, Kopernika 21a, 31-501 Kraków, Polska
Psychiatr Pol 2015;49(6):1277-1287
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel:
Pojedyncze doniesienia naukowe wskazują na zmiany stężenia magnezu we krwi u osób z chorobą afektywną dwubiegunową (ChAD), jednak dotychczas przeprowadzono bardzo niewiele badań na temat tego zagadnienia. Celem przedstawionego badania było przeprowadzenie oceny stężenia magnezu w surowicy u chorych na ChAD w poszczególnych fazach choroby i w porównaniu do zdrowych ochotników
Metoda:
Do badania zakwalifikowano 129 pacjentów z rozpoznaniem ChAD (typ I i II), w tym 58 osób w aktualnym epizodzie depresji, 23 osoby w aktualnym stanie maniakalnym i 48 pacjentów znajdujących się w stanie remisji. Grupa kontrolna liczyła 50 osób. Pomiaru stężenia magnezu dokonano metodą płomieniowej atomowej spektrometrii absorpcyjnej (FAAS)
Wyniki:
U pacjentów będących w epizodzie depresyjnym oraz maniakalnym/hipomaniakalnym stężenie magnezu w surowicy było istotnie statystycznie większe w porównaniu z grupą zdrowych ochotników, oraz dodatnio skorelowane z czasem trwania epizodu manii/hipomanii i liczbą zaostrzeń choroby w ostatnim roku. Stężenie magnezu u pacjentów znajdujących się w fazie remisji nie różniło się istotnie od stężenia uzyskanego w grupie kontrolnej
Wnioski:
Wyniki badania mogą sugerować rolę stężenia magnezu jako markera stanu, odzwierciedlającego zmiany patofizjologiczne towarzyszące ostrym epizodom CHAD