Cel pracy:
Celem badania było porównanie subiektywnego stanu psychicznego pacjentów w trwającym epizodzie depresji i w remisji (grupa kliniczna) oraz grupy bez zaburzeń depresyjnych i innych zaburzeń psychicznych w dotychczasowym życiu (grupa niekliniczna).

Metoda:
Podczas pierwszego zamknięcia gospodarki w Polsce (12 marca 2020 - 3 maja 2020) za pomocą anonimowej ankiety internetowej oceniliśmy subiektywny stan psychiczny 2284 osób w trzech grupach: z trwającym epizodem depresyjnym- 265 pacjentów i w remisji- 574 pacjentów oraz bez zaburzeń psychicznych (w tym depresji) w wywiadzie-1445 osób.

Wyniki:
Wybuch pandemii negatywnie wpłynął na subiektywny stan psychiczny badanych. W grupie z depresją stres o różnym natężeniu odczuwało 98,11% respondentów, w remisji 93,9%, a bez depresji w przeszłości 93,43%. Obniżony nastrój deklarowało 51,32% pacjentów w depresji, 21,60% w remisji i 11,97% bez zaburzeń psychicznych. Codzienne napady lęku występowały u 46,42% pacjentów z depresją, u 20,21% w remisji i 5,88% w grupie nieklinicznej.

Wnioski:
Wyniki ankiety wskazują, że pacjenci w trwającym epizodzie depresji i remisji subiektywnie czuli się gorzej niż grupa niekliniczna w pierwszej fali pandemii COVID-19 w Polsce. Jednocześnie osoby wcześniej zdrowe również relacjonowały niecodzienne nasilenie objawów lękowych i depresji. Z tego powodu ważne jest kontynuowanie kompleksowego leczenia depresji oraz zapobieganie zaburzeniom psychicznym w populacji nieklinicznej.