Cel pracy:
Celem pracy była ocena częstości występowania oraz nasilenia subiektywnego upośledzenia funkcjonowania w ciągu dnia wśród osób deklarujących objawy bezsenności w zależności od wieku, płci oraz typu i czasu trwania snem tych objawów.

Metoda:
Grupa badana składała się z osób biorących udział w badaniu NATPOL. Spośród 2413 badanych (1245 kobiet i 1168 mężczyzn) w wieku 18 – 79 lat wyodrębniono grupę osób deklarujących objawy bezsenności liczącą 1221 osób (736 kobiet i 485 mężczyzn) w wieku 18-79 lat. Dane dotyczące rodzaju objawów bezsenności, czasu ich trwania oraz subiektywnej oceny funkcjonowania poddano analizie statystycznej.

Wyniki:
Upośledzenie funkcjonowania zgłaszało 825 osób, czyli 67,7% deklarujących subiektywną bezsenność i było ono częste wśród kobiet. Wśród osób doświadczających objawów bezsenności powyżej 2 tygodnie upośledzenie funkcjonowania dotyczyło 72,4% osób, wśród osób z objawami trwającymi do 2 tygodni 70,7% i z objawami trwającymi kilka dni 64,9%. Wśród osób ze znacznym stopniem upośledzenia funkcjonowania 20% stanowiły osoby o najdłużej utrzymujących się objawach bezsenności. Dla krótszych okresów wartości te wynosiły odpowiednio 8,6% i 6,9%. Wśród z niewielkim upośledzeniem funkcjonowania dominowały osoby z najkrótszymi okresami utrzymywania się objawów bezsenności – odpowiednio 32,5% i 35,3%. W grupie wiekowej 18-24 lata najczęstsze było łagodne upośledzenie funkcjonowania (66,66%).

Wnioski:
Subiektywne pogorszenie funkcjonowania w ciągu dnia jest powszechnym problemem wśród osób deklarujących bezsenność. Występuje częściej u kobiet a częstość jego występowania i nasilenie są większe u osób z dłuższym okresem utrzymywania się objawów bezsenności. Rozpowszechnienie pogorszenia funkcjonowania nie zależy od wieku, a jego natężenie jest najmniejsze u osób w wieku 18-24 lata.