Cel pracy:
Konstrukt ujawnienia traumy (ang. trauma disclosure) jest jednym z najważniejszych elementów społeczno-interpersonalnego modelu zaburzenia po stresie traumatycznym (PTSD). Celem niniejszego badania było stworzenie polskiej adaptacji Kwestionariusza Ujawnienia Traumy (ang. Disclosure of Trauma Questionnaire; DTQ).

Metoda:
W badaniu wzięło udział 120 uczestników, 51 kobiet i 69 mężczyzn, w wieku w przedziale 18–58 lat (M = 34.52; SD = 9.95). Rzetelność DTQ zmierzono przy wykorzystaniu współczynników alfa Cronbacha i współczynników korelacji wewnątrzklasowej. Trafność DTQ została sprawdzona przy pomocy konfirmacyjnej analizy czynnikowej oraz analizy korelacji wyników DTQ z wynikami Skali Samooceny PTSD według kryteriów DSM-5 (ang. PTSD Diagnostic Scale for DSM-5; PDS-5), Skali Wpływu Zdarzeń (ang. Impact of Event Scale; IES), Kwestionariusza Społecznego Uznania (ang. Social Acknowledgment Questionnaire; SAQ) oraz Skali Depresji Becka (ang. Beck Depression Inventory; BDI).

Wyniki:
Wartości współczynników alfa Cronbacha były równe:.87 dla podskali niechęć do rozmowy,.74 dla podskali potrzeba rozmowy,.85 dla podskali reakcji emocjonalnych oraz.85 dla wyniku całkowitego DTQ. Uzyskano wysokie wartości współczynników korelacji wewnątrzklasowej:.83 dla niechęci do rozmowy,.71 dla potrzeby rozmowy,.77 dla reakcji emocjonalnych i.76 dla wyniku całkowitego DTQ. Struktura czynnikowa DTQ została potwierdzona przy użyciu konfirmacyjnej analizy czynnikowej. Tak jak oczekiwano, wyniki podskal DTQ były dodatnio skorelowane z nasileniem symptomów PTSD i symptomów depresji oraz brakiem społecznego uznania.

Wnioski:
Otrzymane wyniki empiryczne potwierdziły zadowalające własności psychometryczne DTQ. Narzędzie to może być wykorzystywane do głębszego zrozumienia relacji pomiędzy ujawnieniem traumy i społecznym kontekstem radzenia sobie ze zdarzeniami traumatycznymi.