Cel pracy:
Celem pracy była polska adaptacja skróconej Skali Współczucia Wobec Siebie (SCS-SF) oraz ocena jej właściwości psychometrycznych i struktury czynnikowej.

Metoda:
W badaniu wzięły udział 596 osoby dorosłe (wieku 18-50 lat) z populacji ogólnej w tym 459 kobiet oraz dodatkowo 47 osób które zbadano dwa razy z miesięcznym odroczeniem celem oceny stabilności narzędzia. Procedura adaptacji została przeprowadzona z zachowaniem wierności tłumaczenia oryginalnej wersji skali. Rzetelność pomiaru oceniono za pomocą wskaźnika spójności wewnętrznej alfa Cronbacha oraz metody test-retest. Trafność zbieżną oceniono za pomocą analizy współczynników korelacji między wynikami SCS-SF a nasileniem: uważności (mindfulness, rozumianej jako cecha), satysfakcji z życia, poczucia własnej wartości, akceptacji doświadczeń oraz poziomem lęku i depresji. Stabilność pomiaru oceniano za pomocą współczynników korelacji wewnątrzklasowej zastosowanych do dwóch kolejnych pomiarów. Trafność czynnikową zweryfikowano za pomocą konfirmacyjnej analizy czynnikowej.

Wyniki:
Wyniki wykazały, że SCS-SF w wersji polskiej ma satysfakcjonującą spójność wewnętrzną oraz stabilność. Analiza konfirmacyjna sugeruje obecność jednego głównego czynnika – globalnej oceny współczucia wobec siebie.

Wnioski:
SCS-SF mierzy globalny poziom współczucia do siebie i może służyć do jej pomiaru szczególnie w badaniach o dużych ograniczeniach czasowych. W celu uzyskania informacji o podskalach współczucia wobec siebie wskazane jest używanie pełnej wersji SCS.