Artykuł prezentuje nieco zapomniany, a jednocześnie mocno kontrowersyjny, eksperyment i fenomen terapeutyczny, jakim był Projekt Badawczy Soteria. Krótko przedstawiono historię eksperymentu, okoliczności jego przeprowadzenia i podstawowe założenia metodologiczne. Omówione i zanalizowane zostały także teoretyczne inspiracje stojące za terapeutycznym modelem Soterii oraz krótko opisane wyniki eksperymentu. Projekt Badawczy Soteria umieszczono we współczesnym i historycznym kontekście na tle innych propozycji teoretycznych i rozwiązań praktycznych. Przedstawiono także podsumowanie argumentów krytycznych jakie w stosunku do Soterii wysnuwano. Wyniki Projektu Badawczego Soteria wskazują, że zastosowane tam metody terapii, przy znacznym ograniczeniu lub nawet braku farmakoterapii, były przynajmniej równie skuteczne co ówczesne leczenie szpitalne i wydają się być wciąż niezwykle ważne w kontekście dyskusji dotyczących skutecznego i etycznego leczenia zaburzeń psychicznych. Artykuł stawia tezę, że Soteria była próbą przywrócenia znaczenia subiektywnych przeżyć i podmiotowości pacjenta w ramach zorganizowanej opieki psychiatrycznej i prekursorem współczesnych podejść nazywanych postpsychiatrycznymi, postulujących większą autonomię pacjentów, krytycznie odnoszących się do stosowanych współcześnie kryteriów diagnostycznych i podkreślających znaczenie interwencji psychoterapeutycznych.