Cel:
Ocena częstości występowania spektrum dwubiegunowego wśród studentów różnych kierunków studiów z zastosowaniem arbitralnego podziału na kierunki artystyczne oraz politechniczne.

Metoda:
Przebadano 120 studentów, w tym 57 studentów kierunków artystycznych oraz 63 studentów kierunków politechnicznych. W skład narzędzi stosowanych w badaniu wchodziły: ankieta dotycząca podstawowych danych socjodemograficznych oraz Kwestionariusz Zaburzeń Nastroju Hirschfelda (KZN).

Wyniki:
Wśród studentów kierunków artystycznych cechy spektrum dwubiegunowego identyfikowane za pomocą KZN występowały istotnie statystycznie częściej w porównaniu do studentów kierunków politechnicznych (odpowiednio: 28,2% vs 4,8%, p ≤ 0,001; OR = 7,8; CI 95%: 2,13 – 28,51; p ≤ 0,01). Ponadto studenci kierunków artystycznych istotnie częściej, niż studenci kierunków politechnicznych podawali wzorzec nastroju w postaci występujących po sobie okresów „wyżów i niżów” (49,1% vs 15,9%, p ≤ 0,0001; OR = 5,11; CI 95%: 2,18 –11,99; p ≤ 0,001) oraz częściej korzystali z opieki psychiatry i/lub psychologa (12,3% vs 1,5%; p ≤ 0,05; OR = 5,2; CI 95%: 1,79 – 15,21; p ≤ 0,01), a także częściej podawali zażywanie leków psychotropowych (31% vs 7,9%, p ≤ 0,001; OR = 8,7; CI 95%: 1,03 – 72,9; p ≤ 0,05) i spożywanie substancji psychoaktywnych innych, niż alkohol.

Wnioski:
Znaczne rozpowszechnienie cech dwubiegunowości, mierzonych za pomocą Kwestionariusza Zaburzeń Nastroju oraz wzrost częstości doświadczania okresów niżów i wyżów, korzystania z pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej, stosowania leków psychotropowych oraz używania substancji psychoaktywnych u studentów kierunków artystycznych wskazuje na istotny związek pomiędzy uzdolnieniami i twórczością artystyczną a spektrum zaburzeń dwubiegunowych.