Coraz częściej obserwuje się występowanie objawów depresyjnych u osób z chorobami somatycznymi. W związku z powszechnym stosowaniem beta-blokerów w chorobach sercowo-naczyniowych oraz zwiększone prawdopodobieństwo występowania objawów depresyjnych w tej grupie pacjentów, przeanalizowano wpływ stosowania beta-blokerów na częstość indukcji lub nasilenia objawów depresyjnych. Skupiono się przede wszystkim na ośrodkowym wpływie beta blokerów na nastrój, ale wzięto też pod uwagę efekt ich obwodowego działania. Problem rozpatrzono w oparciu o leki najczęściej stosowane. Bardziej lipofilne substancje przenikają do OUN w większym stopniu. Powoduje to zazwyczaj większy wpływ tych preparatów na częstość występowania objawów depresyjnych jednak w zależności od przytaczanego badania wpływ ten może być różny. Powoduje to zazwyczaj większy wpływ preparatów lipofilowych na częstość występowania objawów depresyjnych jednak w zależności od przytaczanego badania wpływ ten może być różny. Zauważono, że karwedilol, bisoprolol oraz propranolol nie wykazywały indukcji objawów depresyjnych, w przeciwieństwie do metoprololu, który w większości badań wykazywał pozytywny wpływ na powstawanie lub pogłębianie objawów depresji. Na podstawie analizy danych medycznych wysunięto wniosek, że beta-blokery nie mają znaczącego wpływu na indukowanie objawów depresyjnych lub wpływ ten jest nieistotny z punktu widzenia klinicznego, a wybrane grupy tych leków mogą zapobiegać indukcji depresji lub zmniejszać jej objawy. Zauważono ponadto pozytywny wpływ beta-blokerów na redukcję poziomu lęku, oraz podkreślono, iż mogą one powodować zarówno zmęczenie, jak i być przyczyną zaburzeń snu u stosujących je chorych.