Cel pracy:
Określenie obrazu klinicznego zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (ZAD) u hospitalizowanych dzieci oraz młodzieży Oddziału Klinicznego Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego w Sosnowcu.

Metoda:
Przeprowadzono analizę dokumentacji 288 pacjentów z ZAD poniżej 18 roku życia. Zebrano szczegółowe dane kliniczno-demograficzne oraz oceniono objawy występujące u nich podczas pobytu w szpitalu.

Wyniki:
Średni wiek zachorowania wynosił 13,6±1,7 lat. 86,5% badanych miało pierwszą diagnozę inną niż ZAD/epizod manii, a średni czas do postawienia właściwego rozpoznania wynosił 16,9 miesięcy. U 45,5% pierwszym epizodem choroby był epizod depresji o różnym nasileniu, u 29,2% epizod mieszany, a u 25,3% epizod manii/hipomanii. U 48,6 % osób występowały zaburzenia współtowarzyszące. Najczęstszym powodem hospitalizacji był epizod mieszany (47,6%). Wśród objawów chorobowych, drażliwość występowała u ponad 80% chorych z epizodem maniakalnym lub mieszanym, ale również u około 60% pacjentów z epizodem depresji. Myśli samobójcze mieli niemal wszyscy chorzy w epizodzie depresji, 84,7% w epizodzie mieszanym, ale również 52,6% badanych w epizodzie manii/hipomanii. Lęk występował najczęściej w epizodzie depresji (40,7%) i mieszanym (22,6%), natomiast urojenia zgodne z nastrojem w epizodzie depresji oraz manii (około 20 % przypadków). Zachowania agresywne przejawiała około połowa chorych w epizodzie manii i mieszanym.

Wnioski:
W badanej populacji dzieci i młodzieży ZAD najczęściej rozpoczynało się epizodem depresji, towarzyszył mu wysoki wskaźnik zaburzeń współtowarzyszących oraz w większości przypadków początkowo było mylnie diagnozowane. Wyniki badania wskazują również na istotną częstość niektórych objawów chorobowych w tej populacji.