Cel pracy:
Celem badania pilotażowego było porównanie poziomu empatii wśród młodzieży leczonej w oddziale dziennym psychiatrycznym w grupach zróżnicowanych pod względem wieku, płci i rodzaju zaburzenia (zaburzeń zachowania i emocji oraz depresyjno-lękowych).

Metoda:
Badanie przeprowadzono w grupie 117 adolescentów (69 dziewcząt oraz 48 chłopców) w wieku 13-20 lat leczonych w Oddziale Dziennym Klinicznym Kliniki Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży SU w Krakowie w latach 2016-2021. Do badań wykorzystano Skalę Empatii Davisa oraz Skalę Empatii Cohena.

Wyniki:
Dziewczęta osiągnęły istotnie wyższe wyniki w skalach Empatii Cohena i Davisa oraz w podskali Davisa: Osobistej Przykrości w porównaniu do chłopców. Zaobserwowano istotne statystycznie interakcje dla czynników płci i wieku oraz wieku i rodzaju zaburzenia. Starsi chłopcy w porównaniu do młodszych cechowali się znamiennie statystycznie wyższymi wynikami w skali empatii Davisa, natomiast u dziewcząt zaobserwowano odwrotną prawidłowość, która jednak nie osiągnęła istotności statystycznej. Starsi pacjenci z zaburzeniami zachowania osiągali istotnie niższe wyniki w skali Empatii Cohena w porównaniu do młodszych, w grupie pacjentów z zaburzeniami depresyjno-lękowymi zaobserwowano odwrotną prawidłowość, która jednak nie osiągnęła znamienności statystycznej

Wnioski:
Dziewczęta cechuje wyższy poziom empatii afektywnej i poznawczej niż chłopców. Nasilenie empatii zmienia się wraz z wiekiem w grupie chłopców (rośnie), dla dziewcząt otrzymane różnice nie są istotne statystycznie. Nasilenie empatii jest istotnie niższe w grupie starszych nastolatków z zaburzeniami zachowania i emocji w porównaniu do ich młodszych kolegów z tym samym rozpoznaniem. W grupie z zaburzeniami depresyjno-lękowymi odnotowano odwrotną, choć nieistotną prawidłowość. Otrzymane unikalne wyniki wskazują na różną trajektorię rozwoju empatii w grupie pacjentów z zaburzeniami zachowania oraz z zaburzeniami depresyjno-lękowymi.