Celem pracy jest prześledzenie rozwoju rozumienia i praktyki psychoterapii w polskiej psychiatrii dwudziestolecia międzywojennego, w kontekście instytucjonalnego rozwoju polskiej psychiatrii i szpitalnictwa psychiatrycznego, wpływu czynników społecznych Drugiej Rzeczpospolitej oraz najważniejszych nurtów rozwoju psychoterapii europejskiej. Badanie osadzone jest w metodologii psychologii historycznej Kurta Danzigera, która służy badaniu historycznej ewolucji dowolnych przedmiotów psychologii (psychological objects). Materiał badawczy zgromadzono dokonując przeglądu literatury. Przegląd źródeł pierwotnych obejmował polskie czasopisma psychiatryczne wydawane w okresie dwudziestolecia międzywojennego, podręczniki psychiatrii oraz monografie psychiatryczne. Materiał uzyskany ze źródeł pierwotnych został uzupełniony o informacje pochodzące ze źródeł wtórnych: wybranych publikacji dotyczących historii polskiej psychiatrii oraz historii europejskiej psychoterapii. Jaroszyński zaproponował koncepcję „psychoterapii emocjonalnej”. Stryjeński zorganizował w Krakowie przychodnię dla psychicznie chorych, gdzie stosowano psychoterapię jako jedną z metod pomocy. Bilikiewicz opracował onejroanalizę – psychoterapeutyczną metodę analizy marzeń sennych. Gottliebowa opowiadała się za stosowaniem psychoterapii o wpływie psychoanalitycznym w praktyce ginekologicznej. Markuszewicz uważał psychoanalizę za jedyną metodę psychoterapeutyczną mającą na celu odkrycie prawdziwych przyczyn chorób psychicznych. Henryk Higier proponował potraktowanie psychoanalizy praktycznie jako metody psychoterapii. Krytyczne poglądy na temat psychoanalizy jako metody psychoterapeutycznej wygłosili Wirszubski i Mikulski. Wiele definicji i praktyk psychoterapii w polskiej psychiatrii okresu międzywojennego powstało pod wpływem psychoanalizy. Rozumienie i praktykowanie psychoterapii w publicznych placówkach psychiatrycznych różniło się od tego w praktyce prywatnej. Metody sugestii, perswazji i hipnozy, charakterystyczne dla dziewiętnastowiecznej psychoterapii, były nadal stosowane w polskiej psychiatrii okresu międzywojennego. Głównymi przeszkodami w rozwoju polskiej psychoterapii w okresie międzywojennym były postawy antysemickie, przyczyniające się do wrogości wobec psychoanalizy, a także orientacja biologiczna większości polskiego środowiska psychiatrycznego.