Cel pracy:
Celem tego prospektywnego badania było ustalenie częstości występowania zespołów katatonicznych w populacji pacjentów ostroprzyjęciowych oddziałów psychiatrycznych na Węgrzech.

Metoda:
Pacjenci przyjęci w trybie nagłym do Centrum Psychiatrii i Leczenia Uzależnień, Szent Istvan i Szent Laszlo Hospitalsbyli przez okres 4-miesięcy poddawani ocenie w kierunku występowania u nich objawów katatonicznych. Przedmiotowe i podmiotowe objawy katatoniczne były oceniane według kryteriów diagnostycznych DSM-5 i Skali Oceny Katatonii Busha-Francisa (Bush Francis Catatonia Rating Scale, BFCRS). Rozpoznania zostały ustalone przy zastosowaniu ustrukturalizowanego wywiadu klinicznego (StructuredClinical Interview for DSM-IV Disorders, SCID), testu rysowania zegara i Krótkiej Skali Oceny Stanu PsychicznegoMini-Mental (MMSE).

Wyniki:
W okresie prowadzenia badania do wskazanych powyżej oddziałów w trybie nagłym przyjęto342 pacjentów. Rozpowszechnienie zespołów katatonicznych wynosiło 8,55% i 5,02%, odpowiednio według skali BFCRS i kryteriów DSM-5.

Wnioski:
Stwierdzona częstość występowania katatonii w populacji pacjentów przyjmowanych w trybie nagłym do oddziałów szpitalnych jest zgodna z szerokim zakresem wartości podanym w literaturze. Warto zwrócić uwagę na różnicę pomiędzy wynikami oceny w standaryzowanej w tym celu skali BFCRS a rutynową oceną kliniczną (DSM-5), co może wskazywać, że istotny odsetek przypadków katatonii nie jest w praktyce klinicznej rozpoznawany. Ponieważ ostra śmiertelna katatonia może być skutecznie leczona, a wczesne wdrożenie leczenia może zapobiec potencjalnie zagrażającym życiu powikłaniom, prawidłowe rozpoznanie objawów katatonicznych ma niezwykle istotne znaczenie.