Celem artykułu jest analiza wpływu działalności doktora Ludwika Jekelsa na ziemiach polskich w latach 1909 -1914 na rozwój polskiej psychoanalizy. W drugiej części artykułu skoncentrowano się głównie na najbardziej aktywnym pod względem promowania psychoanalizy okresie w działalności Ludwika Jekelsa przypadającym na lata 1911-1912. Opisano publikacje książkowe Jekelsa: dwa przekłady dzieł Zygmunta Freuda oraz pierwszą polską książkę dotyczącą psychoanalizy „Szkic psychoanalizy Freuda”. Przeanalizowano reakcje, jakie te publikacje wywołały w środowiskach naukowych szczególnie związanych z lwowską szkołą psychologii. Dzięki dostępowi do niepublikowanych dotychczas materiałów po raz pierwszy szczegółowo opisano działalność dydaktyczną Jekelsa w Krakowie, Lwowie, a także całkowicie dotąd nieznane działania na rzecz promowania psychoanalizy na Śląsku Cieszyńskim. Wykładom Jekelsa towarzyszyły bardzo zróżnicowane reakcje publiczności, jednak środowisko lekarskie coraz silniej krytykowało psychoanalizę. Ukoronowaniem działalności Jekelsa był II Zjazd Neurologów, Psychiatrów i Psychologów Polskich w 1912 roku Krakowie. Stanowił moment kulminacyjny w dyskusji nad miejscem psychoanalizy w polskiej nauce. Artykuł prezentuje uczestników sesji psychoanalitycznej ze szczególnym uwzględnieniem wkładu dr Jekelsa, sposób prowadzenia dyskusji nad psychoanalizą, a także skutki zjazdu dla dalszego jej rozwoju. W podsumowaniu podjęto próbę oceny całościowego znaczenia działalności dr Jekelsa w Polsce.