Eugeroiki są stosunkowo nową grupą leków promujących czuwanie. Do grupy tej należą: adrafinil, modafinil i armodafinil. Najszerzej stosowanym i najlepiej zbadanym z nich jest modafinil. Wskazania do stosowania modafinilu obejmują leczenie narkolepsji, zaburzeń snu przy pracy zmianowej i nadmiernej senności dziennej związanej z obturacyjnym bezdechem sennym. Wiele badań wskazuje na użyteczność modafinilu i armodafinilu w leczeniu depresji – zarówno w monoterapii, jak i w przypadku konieczności potencjalizacji leczenia przeciwdepresyjnego. Modafinil okazał się skuteczny w leczeniu objawów rezydualnych depresji jedno- i dwubiegunowej, takich, jak zmęczenie, nadmierna senność i niektóre zaburzenia funkcji poznawczych. Badania nad armodafinilem wskazywały na jego skuteczność głównie w terapii augmentowanej depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego. Istnieją także doniesienia na temat skuteczności eugeroików w szczególnych przypadkach – depresji sezonowej, depresji atypowej ze wzmożonym łaknieniem, apatii w przebiegu depresji i jako objawu izolowanego, zmęczenia u pacjentów nowotworowych w trakcie chemioterapii, zmęczenia i nadmiernej senności w chorobach neurologicznych. Eugeroiki ze względu na wysoką selektywność działania w OUN mają niski potencjał uzależniający w porównaniu z innymi substancjami stymulującymi. Ryzyko zmiany fazy w maniakalną jest porównywalne z placebo. Ogólnie są lekami dobrze tolerowanymi i bezpiecznymi. Celem niniejszej pracy jest przegląd literatury dotyczącej zastosowania eugeroików w leczeniu zaburzeń afektywnych.