Z uwagi na złożoną etiologię zaburzeń depresyjnych, uwzględniającą w ich powstawaniu i przebiegu interakcję czynników biologicznych i psychospołecznych, istotne jest kompleksowe oraz zintegrowane podejście do tego problemu zdrowotnego, uwzględniające poza tradycyjnymi metodami leczenia również dodatkowe formy oddziaływań, które mogą być pomocne w terapii. Jedną z nich jest zwiększenie aktywności fizycznej. Celem pracy jest przedstawienie znaczenia aktywności fizycznej w zapobieganiu i leczeniu zaburzeń depresyjnych w oparciu o wyniki badań przeprowadzonych w latach 2014 - 2019. Przeprowadzony przegląd badań wskazuje, iż dostosowana do potrzeb i stanu zdrowia aktywność fizyczna może pełnić rolę w zapobieganiu i uzupełniającą w terapii zaburzeń depresyjnych, w tym również tych, które występują w przebiegu schorzeń somatycznych. Rekomendując trening fizyczny w tej grupie osób, należy jednak mieć na uwadze, iż pochopne motywowanie pacjentów z ciężką postacią zaburzenia do tego typu aktywności, może uaktywniać ich poczucie winy z powodu trudności w sprostaniu wyzwaniu, prowokujące myśli i zachowania samobójcze.