Cel:
Celem pracy była ocena ewentualnej zależności pomiędzy wystąpieniem depresji poudarowej (DPU) a wybranymi parametrami klinicznymi oraz demograficznymi.

Metoda:
Zbadano pacjentów hospitalizowanych w Klinice Neurologii AMG (kwiecień 2003 - grudzień 2005) z powodu pierwszego, niedokrwiennego udaru mózgu. Wstępnie zakwalifikowano 116 osób (61,4±12,6 lat, kobiety N=42). Analizie podlegały dane demograficzne, strona udaru i miejsce uszkodzenia w oparciu o badania neuroobrazowe, oraz globalny deficyt neurologiczny oceniany w pierwszej dobie po udarze i w dniu wypisu, wg NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) i Wskaźnika Barthel (BI – Barthel Index of Activity of Daily Living). Badania psychiatrycznie wykonano: 6 (42 dni±3 dni) i 12 tygodni (84 dni±7 dni) oraz 6 (± 14 dni) i 12 miesięcy (± 14 dni) po udarze z oceną w oparciu o kryteria ICD-10 wraz z oceną stopnia sprawności funkcjonalnej (skalą Rankina).

Wyniki:
Depresja wystąpiła u 29 pacjentów (27,6%). Nie potwierdzono związku jej wystąpienia z płcią ani wiekiem. W dniu udaru i wypisu osoby bez DPU były nieco sprawniejsze, jednak w stopniu nieznaczącym statystycznie. Potwierdzono zależność pomiędzy obecnością DPU a wynikami skali Rankina, poza stopniem poprawy w czasie obserwacji. W grupie osób z depresją udary lewopółkulowe były nieco częstsze, jednak różnica ta nie osiągnęła istotności statystycznej. Obecności zmian w obrębie płatów czołowych i jąder podstawy towarzyszyło częstsze występowanie depresji.

Wnioski:
Stwierdzono związek pomiędzy obecnością DPU i lokalizacją zmian udarowych (w płatach czołowych lub jądrach podstawy) oraz stopniem sprawności funkcjonalnej ocenianej w okresie 12 m-cy po udarze.