Cel pracy:
Celem badania było wykazanie, że doktoranci deklarują niższy dobrostan psychiczny, częściej skarżą się na choroby i dolegliwości psychosomatyczne w porównaniu do osób z wykształceniem wyższym niekontynuujących nauki.

Metoda:
W badaniu łącznie wzięło udział 270 osób: 135 doktorantów (średni wiek = 30,03 lat) oraz 135 osób z grupy porównawczej (średni wiek = 30,13 lat), którą stanowiły osoby z wykształceniem wyższym, niekontynuujące nauki po studiach drugiego stopnia. Wykorzystano następujące metody: ankietę socjodemograficzną dodatkowo uwzględniającą wykaz chorób oraz objawów psychosomatycznych oraz Kwestionariusz Ogólnej Jakości Życia (GHQ-28, Goldberg, 2001).

Wyniki:
Przeprowadzono analizę wyników za pomocą testu ANOVA. Uzyskane wyniki wykazują istotnie wyższe nasilenie: symptomów somatycznych [F = 12,913; p < 0,001], niepokoju i bezsenności [F = 19,769; p < 0,001], zaburzeń funkcjonowania [F = 8,782; p = 0,003], objawów depresyjnych [F = 8,560; p = 0,004] wśród słuchaczy studiów doktoranckich w porównaniu z grupą osób niekontynuujących nauki.

Wnioski:
Uzyskane wyniki sugerują, że doktoranci wykazują istotnie niższy ogólny dobrostan psychiczny, wyższe nasilenie zaburzeń funkcjonowania, symptomów somatycznych, niepokoju i problemów ze snem oraz symptomów depresyjnych w porównaniu do osób z tytułem magistra.