W niniejszej pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczącej zespołu katatonicznego ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki wieku rozwojowego. Najnowsze klasyfikacje wprowadziły zmiany w dotychczasowym rozumieniu katatonii. Katatonia może być rozpoznana jako odrębny zespół lub jako zespół towarzyszący innym zaburzeniom psychicznym. Kryteria diagnostyczne dla katatonii u dzieci i młodzieży są tożsame z kryteriami dla dorosłych, jednakże badacze zwracają uwagę na pewne odmienności obrazu klinicznego i względnie wysoki procent pacjentów ze schorzeniami somatycznymi, których manifestacją kliniczną jest zespół katatoniczny. Rośnie także liczba badań dotycząca współwystępowania katatonii i całościowych zaburzeń rozwoju. Z kolei schorzeniami opisywanymi w literaturze, lecz nieujętymi w sposób ścisły w klasyfikacjach jest przewlekły zespół odmowy i ostra śmiertelna katatonia. W niniejszej pracy omówiono także podstawowe zasady leczenia. Podstawowym leczeniem w katatonii jest stosowanie benzodiazepin i elektrowstrząsów. Zagadnienie diagnozy i leczenia katatonii ma duże znaczenie praktyczne. Jest to schorzenie, które nieprawidłowo rozpoznane i leczone może prowadzić do śmierci – a równocześnie jest to także choroba, w której dysponujemy skutecznym leczeniem.