Tradycyjne metody leczenia depresji z zastosowaniem farmakoterapii lekami przeciwdepresyjnymi mają ograniczoną skuteczność. Biologiczne, psychologiczne i środowiskowe przyczyny powstawania zaburzeń depresyjnych są wprawdzie znane, jednak patofizjologia powstawiania depresji nie została do końca wyjaśniona. W postawaniu zaburzeń depresyjnych ma znaczenie wiele czynników i mechanizmów, jak wskazują wyniki badań jednym z nich może być niedobór witaminy D3. Niedobór bądź graniczny poziom witaminy D3 występuje w populacji ogólnej dość powszechnie i może dotyczyć w skali globalnej nawet jednego miliarda osób. Badania epidemiologiczne wykazują, że stężenie witaminy D3 lub jej metabolitów u większości dorosłych nie osiąga optymalnego poziomu. Nawet poziom witaminy D3 mieszczący się w normie laboratoryjnej, niższy jednak od optymalnego, może być przyczyną występowania objawów klinicznych i stanowić jeden z czynników ryzyka wystąpienia depresji. W populacji osób chorujących na zaburzenia depresyjne niedobór lub nieprawidłowy poziom witaminy D3 występują częściej niż w populacji ogólnej. Stosowanie witaminy D3 u osób chorych na depresję, może działać przeciwdepresyjnie, a ciągła suplementacja może także zmniejszać ryzyko nawrotu objawów chorobowych. Artykuł jest przeglądem piśmiennictwa dotyczącego wpływu niedoboru witaminy D3 na występowanie zaburzeń depresyjnych oraz jej potencjalnego działania przeciwdepresyjnego. Doboru artykułów dokonano wyszukując w bazach danych Medline oraz Pubmed publikacji korzystając ze słów kluczowych (depresja, niedobór witaminy D3). Dotychczasowe badania nad zastosowaniem witaminy D3 w profilaktyce i leczeniu zaburzeń depresyjnych obejmowały zbyt małe grupy osób, aby można było w sposób jednoznaczny określić, jaka jest skuteczność i bezpieczeństwo suplementacji stosowanej jako terapii dodanej w leczeniu depresji oraz jaki zakres dawek powinien być stosowany.