Cel pracy Celem pracy jest analiza przypadku wulowdynii współwystępującej z depresją. Metoda Analiza dokumentacji medycznej oraz przypadku klinicznego. Wyniki 45-letnia kobieta została przyjęta do kliniki z powodu dokuczliwego bólu sromu z towarzyszącymi objawami zespołu depresyjnego, nieustępującego po duloksetynie w maksymalnej tolerowanej dawce 60 mg/d. Pacjentka od 11 lat cierpi na nawracające bóle w zakresie sromu lub okolicy skroni i żuchwy z towarzyszącą depresją. W przeszłości dwukrotnie podjęła próbę samobójczą. Pierwotnie rozpoznawano u niej wulowodynię, następnie kilkukrotnie hospitalizowana psychiatrycznie z rozpoznaniami klinicznymi ze spektrum zaburzeń nastroju. Ból i objawy zespołu depresyjnego ustępowały po lekach przeciwdepresyjnych: klomipraminie, escitalopramie, wenlafaksynie. Analiza historii choroby, przeprowadzone badanie ginekologiczne potwierdziło występowanie u pacjentki wulwodynii. Remisję w zakresie bólu i objawów afektywnych osiągnięto jednoczasowo po włączeniu do leczenia gabapentyny w dawce 900 mg/d. Ostatecznie u pacjentki rozpoznano wulwodynię i zaburzenia depresyjne nawracające. Postawienie takiej diagnozy byłoby jednak w pełni uprawnione, gdyby w przyszłości wystąpił u niej epizod depresyjny niezwiązany z bólem. Wnioski 1. Wulwodynia często współwystępuje z zaburzeniami depresyjnymi. 2. Zaburzenia depresyjne mogą stanowić czynnik ryzyka zachorowania na wulowodynię, jak również pojawiać się wtórnie do dolegliwości bólowych. 3. Rozpowszechnienie innych funkcjonalnych syndromów bólowych takich jak fibromialgia, zespół skroniowo-żuchowowy u pacjentek z wulwodynią jest większe niż w ogólnej populacji kobiet. 4. Ryzyko samobójstwa w wulwodynii, podobnie jak w innych przewlekłych syndromach bólowych jest relatywnie wysokie, szczególnie w sytuacji współwystępowania objawów depresyjnych.