Cel:
Celem badania było oznaczenie stężenia czterech cytokin prozapalnych (IL17a, IL6, TNFα i IL12p70 ) w osoczu pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i ocena ich związku z wystąpieniem depresji w ciągu 6 miesięcy od zawału serca.

Metoda:
U 40 pacjentów z pierwszym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST dokonano pomiaru stężeń IL17a, IL6, TNFα i IL12p70 w osoczu w trzecim i piątym dniu zawału, następnie dokonano analizy wyników w zależności od obecności depresji w okresie 6 miesięcy obserwacji.

Wyniki:
Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy badanymi grupami pacjentów po zawale m. sercowego pod względem stężenia badanych cytokin. Porównując badane grupy z osobami zdrowymi zaobserwowano miedzy nimi pewne różnice. W porównaniu z grupą osób zdrowych grupa z depresją cechowała się podwyższonymi stężeniami wszystkich badanych cytokin w 3 dni po zawale, w dniu piątym – dwóch z nich: IL17a i IL6, w grupie bez depresji w 3 dniu podwyższone były tylko dwie z czterech badanych cytokin, w dniu 5 jedynie IL6.

Wnioski:
Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy badanymi grupami osób po zawale m. sercowego pod względem stężenia badanych cytokin. Przeprowadzona analiza porównawcza tych grup z osobami zdrowymi może sugerować obecność nieco większej aktywacji badanych cytokin, szczególnie IL17a w grupie pacjentów z obecnością depresji.