Jadłowstręt psychiczny jest chorobą niosącą spustoszenie na wielu płaszczyznach funkcjonowania organizmu. Istotną częścią obrazu klinicznego tej choroby jest obecność licznych powikłań somatycznych będących konsekwencją głodzenia. Jednymi z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów skarg, zwłaszcza w początkowym okresie realimentacji, są dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Najczęściej objawy te są powiązane z zaburzeniami motoryki przewodu pokarmowego. Z dostępnych danych wynika, że aż połowa pacjentów chorujących na jadłowstręt psychiczny cierpi na istotne zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego (niepełna relaksacja górnego i dolnego zwieracza przełyku, zaburzona podatność żołądka, opóźnione opróżnianie żołądka, wydłużenie pasażu jelitowego, osłabienie motoryki odbytnicy i odbytu). Zaburzenia te i dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego mogą utrudniać przywrócenie prawidłowego sposobu odżywiania się, jeśli nie zostaną odpowiednio wcześnie wykryte i leczone. Istnieje stosunkowo niewiele badań dotyczących zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego u pacjentów chorujących na jadłowstręt psychiczny, które nie odpowiadają jednoznacznie na pytanie czy zaburzenia te są pierwotne czy też wynikają z wyniszczenia oraz czy ustępują wraz z przywróceniem prawidłowej masy ciała. Brak odniesienia wyników badań naukowych do praktyki klinicznej, oraz brak standardów postępowania co do diagnostyki i leczenia zaburzeń przewodu pokarmowego u chorych na jadłowstręt psychiczny stanowi duży problem zarówno dla specjalistów w dziedzinie psychiatrii jak i gastroenterologii.