Cukrzyca wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania problemów z odżywianiem, różnych w zależności od typu cukrzycy. Zespół napadowego objadania się występuje częściej u pacjentów z cukrzycą typu 2. Z kolei intencjonalne pomijanie dawek insuliny w celu uzyskania spadku masy ciała występuje głównie wśród chorych z cukrzycą typu 1, choć u niektórych osób z cukrzycą typu 2 można również odnotować pomijanie dawek doustnych leków przeciwcukrzycowych. Do czynników ryzyka rozwoju zaburzeń odżywiania w przypadku pacjentów z cukrzycą należą: wiek, płeć żeńska, wyższa masa ciała, niezadowolenie z wyglądu własnego ciała, stosowanie w przeszłości różnych diet, dodatni wywiad w kierunku depresji. Słaba kontrola glikemii, nawracające epizody kwasicy ketonowej, czy też nawracająca hipoglikemia, wtórna do intencjonalnego przedawkowania insuliny, nie zgłaszanie się na kontrolne wizyty lekarskie, manipulowanie posiłkami oraz obniżona samoocena powinny wzbudzać niepokój. Konsekwencją zaburzeń odżywiania lub nieprawidłowych wzorców odżywiania u osób z cukrzycą jest słaba kontrola glikemii, a co za tym idzie większe ryzyko rozwoju powikłań tj. nefropatii, retinopatii czy przedwczesnego zgonu.